Dit moet je doen als je wilt dat je kind naar je luistert

Ze staat te schreeuwen, stampen, grommen en snauwen. “Ik wil niet mee!” Met een forse nadruk op elk woord. Hard en agressief uitgesproken.

Alles in me slaat op tilt.

“Ze moet nu stoppen!”

“Dit is niet normaal!”

“Dit kan echt niet!”

“Ze is acht, ze wordt een verwend en dwingend kind!”

Kortom: “Dit gaat nooit meer over”.

Heb jij ook zo’n kind dat nog wat te leren heeft in het omgaan met emoties? Althans, dat is mijn conclusie als ik rustig en kalm naar bovenstaande situatie kijk. Ze is aan het leren. En dat leren gaat met vallen en opstaan.

Af en toe valt ze in een diep dalletje (zie bovenstaand voorbeeld 😉 en af en toe zijn er hoge pieken. Nog diezelfde dag kwam ze mij uit geheel eigen beweging een kopje thee brengen.

Je kind is een kind. En gedraagt zich als een kind.

Jij bent volwassen. En je gedraagt je als een volwassene.

Toch?!

• Jij hebt je eigen emoties volledig onder controle
• Reageert niet vanuit een stress reactie waardoor je in een fight flight freeze modus schiet
• Jij herkent je eigen emoties
• Je gaat er niet in mee
• Je blijft ten alle tijden kalm
• Projecteert jouw eigen emoties niet op je kind
• Je gaat niet vanuit macht dreigen, schreeuwen of manipuleren

Of…. Loopt het wel eens anders bij jou thuis, lieve ouder? Als je moe bent na een lange dag. Je kind weer gaat huilen. En jij nu écht tijd nodig hebt voor jezelf.

Moeilijk… ja… ik heb er jaren over gedaan en nog steeds kost het me moeite om in bijvoorbeeld bovenstaande situatie niet vanuit een aap op de rots te gaan slaan op mijn borst en te roepen: “ik ben de baas! Je doet wat ik zeg. Omdat IK het zeg!”

Tja… oude machtspatronen. Velen van ons zijn er mee grootgebracht en hé wij zijn toch ook goed terecht gekomen?!

Maar ik ben iemand die het anders wil. En ik spreek veel ouders die het ook anders willen. We willen:

• Niet vanuit macht maar vanuit verbinding opvoeden
• Niet vanuit wat we hebben meegekregen, maar vanuit wat we zelf, hier en nu bewust kiezen
• Volwassen worden in onze eigen emoties, zodat we een voorbeeld zijn voor ons kind

Op deze manier:

• Leren we onze kinderen hoe ze om kunnen gaan met emoties
• Worden ze zelfstandig en kunnen zelf keuzes maken
• Groeien onze kinderen niet uit angst voor onze reacties op, onafhankelijk van ons
• Voelen onze kinderen een basis van liefde, vertrouwen en contact met ons

Maar wat is de praktijk weerbarstig, nietwaar lieve ouder?

Want neem bovenstaand voorbeeld van mijn dochter. Werkelijk waar gaan op dat moment alle interne alarmbellen bij me rinkelen. Mijn eerste, automatische reactie zou zijn om terug te schreeuwen dat ze NU normaal moet doen en dat er anders wat zwaait. “Ben je helemaal gek geworden!”

Maar inmiddels ben ik meer bewust en weet ik wat ik wil meegeven aan mijn dochter. Ik deel graag met jou de volgende stappen, zodat ook jij een eigen, bewuste keuze kunt maken in hoe jij reageert naar je kind. Niet vanuit een soort kinderlijk automatisme. Maar vanuit een volwassen, wijze en stabiele basis.

Stap 1: Merk op bij jezelf wat de reactie van je kind met je doet. Voel in je lijf wat je voelt en waar je dat voelt.

Stap 2: Blijf erbij. Dit is een moeilijke stap, maar kun je echt leren door te trainen meer bij je lichaam te blijven. Bijvoorbeeld hier en nu, op dit (neutrale) moment waarop je deze mail leest. Voel je billen op de stoel. Je voeten op de vloer. Wat voel je in je lijf?

Stap 3: Maak een bewuste keuze in je reactie. Ik betrap mezelf er steeds vaker op dat ik niks doe. Niet reageer. Neem bovenstaande situatie met mijn dochter. Ik heb inmiddels ervaren dat het geen zin heeft om haar op zo’n moment te gaan opvoeden. Het komt niet aan. Haar koppie is sowieso te vol. En dus zeg ik niets. Zwijg ik. En wacht tot de donderwolk voorbij drijft. Is dat passief? Lui? Grenzeloos? Noem het wat je wilt. Ik noem het zelf: een wijs besluit

Moeilijk? Ja, zeker. Want automatische patronen zijn bekend. Nieuwe patronen met bijpassend nieuw gedrag, is onbekend. En dat maakt het onwennig. Als een nieuwe jas die je aantrekt. Maar ik weet waar ik het voor doe. En dat maakt het de moeite waard om te blijven oefenen.

Ik ben benieuwd: welke bewuste keuzes maak jij als het gaat om reageren naar je kind in een stressvolle situatie? Wat is jouw aandeel in de situatie en welke stap kun je zetten om daarin vandaag nog te veranderen? Laat het me weten!